میزان رضایت بیماران روانپزشکی از نقش رابطین درمان
یکی از رویکردهای ارائه خدمات سلامت روان در مراقبت های اولیه مدل مراقبت مشارکتی است که حاصل همکاری سیستم مراقبت های اولیه با یک تیم تخصصی سلامت روان است .
در مدل مراقبت مشارکتی، درمان شامل پیگیری بیماران، سازگار کردن بیمارانی که بهبود نمی یابند و مشاوره با متخصص در هنگام ضرورت است . وظیف رابطین درمان شامل ارزیابی کنترل بیمار بر بیماری، نظارت بر موفقیت برنامه درمان، نظارت بر بهبود وضعیت حمایت از تغییر رفتار، پیگیری منظم برای حفظ تغییر رفتار و هماهنگ کردن فرایند درمان است .
در ایران برای اولین بار این مدل در سال 1389 در تهران آغاز به کار کرد هر یک از واحدها به شناسایی و درمان اختلالات اضطرابی و افسردگی در مراجعان پرداختند . ارائه خدمت در قالب ویزیت و پیگیری تلفنی است .
ویزیت بیماران توسط پزشک و پیگیری تلفنی از جهت ارزیابی وضعیت بیمار، آگاه ساختن پزشک از موارد بدون بهبودی، ارزیابی مصرف داروها، یادآوری نوبت بهدی ویزیت بیمار توسط رابطین درمان انجام می شود .
در پژوهشی که از سال 1389تا 1391در منطقه 16 تهران بین 991 بیمار انجام شد که 832 مورد زن و 159مورد مرد بودند . که در این بین 3244مورد ویزیت و 6305مورد پیگیری تلفنی انجام شد که دلیل آن در 2758 مورد مراجع نکردن برای ویزیت، 42 مورد پیگیری مراجعه به روانپزشک و 252 مورد جهت متقاعد کردن بیمار برای مراجعه بود .
این طور میتوان نتیجه گیری کرد که دلیل بیشتر تماس های تلفنی پیگیری پیش از ویزیت بعدی( وضعیت بعبودی بیمار، ارزیابی مصرف دارو و عوارض احتمالی داروها و پاسخ بیمار به درمان) و مراجعه نکردن برای ویزیت بود این 2 مورد پیگیری از وظایفی است که برای رابطین درمان تعریف میشود که اجرای صحیح و به موقع آن میتواند در ادامه روند بهبودی و درمان بیماران موثر واقع گردد
نتایج پژوهش نشان دهنده آن بود که بیمارانی که توسط رابطین درمان تماس تلفنی داشتند احتمال تداوم بهبود بیشتر از سایر بیماران بود . هم چنین نتایج نشان دهنده این موضوع بود که 94%بیماران از نقش رابطین درمان در پیگیری تلفنی از وضعیت خود رضایت کامل را داشتند .
پس می توان اینطور نتیجه گیری کرد که رابطین درمان می توانند پذیرش و رضلیت بیماران از فرایند درمان را افزایش دهند و نقش موثری در بهبود و ادامه فرایند درمان بیماران داشته باشند .