بیماری اختلال دوقطبی چیست
بیماری اختلال دوقطبی شرایطی شایع و مزمن است که ۱ تا ۳ درصد جمعیت را تحت‌تأثیر قرار داده و با نرخ بالای خودکشی و آسیب در کارکردها و وظایف اجتماعی همبستگی دارد. در حالیکه افراد بهنجار، خلق نسبتاً ثابتی دارند؛ بیماران دوقطبی نوسان‌های خلقی شدیدی را تجربه می‌کنند، زیرا بخشی از مغز که مسئول تنظیم هیجانات است در این افراد مختل می‌شود. واقعیت‌سنجی و قدرت قضاوت صحیح نیز در این بیماران تحت‌تاثیر اختلالات خلقی مختل می‌شود و بر رفتارهای آنان تاثیر می‌گذارد.
نمودار خلق در افراد بهنجار
نمودار خلق در بیمار اختلال دوقطبی
دوقطبی نوع یک، با وقوع یک دوره کامل شیدایی مشخص می‌شود و دوقطبی نوع دو، با حداقل وقوع یک دوره شیدایی خفیف، و نه شیدایی کامل، و یک یا تعداد دفعات بیشتری دوره‌های افسردگی تعریف می‌شود.
یک دوره شیدایی کامل عبارت است از:
احساس سرخوشی، تحریک‌پذیری و یا خوشحالی به‌مدت یک هفته یا بیشتر (این دوره می‌تواند در صورت تغییرات درمانی و یا دیگر عوامل واسطه‌ای کوتاه‌تر شود) همراه با حضور سه یا تعداد بیشتری از نشانگان ذیل:
احساسات شدید خود بزرگ‌پنداری
هجوم افکار
پرش افکار و تمرکز ضعیف
کاهش نیاز به خواب
پرحرفی یا احساس اجبار برای صحبت کردن
رفتارهای پرخطر
دوره‌های خفیف شیدایی (هیپومانیا) به دوره‌های شیدایی کامل شباهت دارند، با این تفاوت که دوره‌های آن کوتاه‌تر است (برای آنکه معیار تشخیص را پر کند باید حداقل چهار روز یا بیشتر طول بکشد) و شدت و آسیب کمتری دارد. در این دوره فرد خلق بالایی داشته و عزت نفس او افزایش می‌یابد. تمایل به جمع و روابط بین فردی، افکار سریع و سریع صحبت کردن، رفتارهای پر خطر مانند روابط جنسی متعدد و سوءمصرف مواد از دیگر نشانگان محتمل در این دوره است.
یک دوره مختلط بر حسب یک دوره زمانی (حداقل یک هفته‌ای) که هم با ملاک‌های تشخیصی دوره شیدایی و هم دوره افسردگی عمده مطابقت دارد، مشخص می‌شود.
معیار دوره افسردگی حداقل به پنج نشانه برای حداقل دو هفته، با دست‌کم یکی از دو نشانه اصلی: ۱) خلق افسرده ۲) از دست دادن انگیزه برای انجام فعالیت، نیاز دارد.
نشانگان دیگر افسردگی عبارتند از:
تغییر در وزن یا اشتها
پرخوابی یا کم‌خوابی
بیقراری یا کندی روانی حرکتی،
خستگی
احساس بی‌ارزشی
مشکل در تمرکز
افکار راجع به مرگ و خودکشی
در بیماری اختلال دوقطبی بیمار دو حالت کاملاً متفاوت خلقی را تجربه می‌کند: افسردگی و شیدایی. این دو حالت ممکن است پشت سرهم و بدون فاصله روی دهند. در بعضی مواقع بیمار حمله‌های مختلط را تجربه می‌کند و همزمان برخی علائم افسردگی و مانیا را دارا می‌باشد.
اغلب، بیماران دوقطبی چندین دوره افسردگی را پیش از ظهور اولین دوره شیدایی تجربه می‌کنند و احتمال بروز نشانگان افسردگی در بیماران ۳.۵ برابر (در دوقطبی نوع یک، در دوقطبی نوع دو ۳۷ برابر) بیش از بروز علائم شیدایی (خفیف) است. با این وجود، تغییرات قابل‌توجهی در الگوهای دوره‌ها وجود دارد و تحقیقات جدید بیان می‌کنند که اغلب نشانگان شیدایی در طول یک دوره افسردگی به‌وقوع می‌پیوندد. برای مثال، گلدبرگ و همکاران دریافتند که دو سوم بیماران دوقطبی در دوره‌های افسردگی، نشانگان شیدایی دارند که اغلب شامل حواس‌پرتی، پرش افکار و یا هجوم افکار و بیقراری روانی- حرکتی است. بر اساس شواهد ارائه شده توسط ساپس و همکاران، افرادی که اختلال‌شان با یک دوره شیدایی آغاز می‌شود، اغلب مرد هستند.
سن میانگین بیماری اختلال دوقطبی، اواسط نوجوانی می‌باشد. طبق شواهد، افرادی که شروع بیماری اختلال دوقطبی در آنها در سنین پایین‌تر است، دچار دوره‌های سخت و طویل‌المدت می‌گردند. بیماری اختلال دوقطبی شیوع یکسانی در مردان و زنان دارد، ولی فاصله‌ی دوره‌ها در زنان، کوتاه‌تر از مردان است (چهار بار یا بیشتر در یک‌سال) و همچنین سن شروع اختلال در زنان پایین‌تر است.
افزایش احتمال بازگشت دوره‌های بی‌ثباتی خلق با عوامل روانی اجتماعی مانند استرس، محیط اجتماعی و همبودی مشکلات روانپزشکی مرتبط است. وقایع زندگی پر استرس، هم با دوره‌های خلقی و هم با تأخیر در زمان بهبود مرتبط هستند. علاوه بر این، محیط پر استرس خانواده که همراه با بروزات شدید عاطفی و یا الگوهای تعاملی منفی است، با میزان بالای عود مرتبط می‌باشد. همچنین، میزان بالای اضطراب و اختلال سوءمصرف مواد، با نتایج ضعیف بهبود مرتبط می‌باشد. علاوه بر موارد روانی- اجتماعی ذکر شده، آغاز زودهنگام بیماری اختلال دوقطبی با دوره‌های مزمن و شدید اختلال، دوره‌های کمتر بهبود، ویژگی‌های روان‌پریشی بیشتر، اندیشه‌پردازی بیشتر درباره خودکشی و اختلال نقش، همبسته می‌باشد.
چرخه بیماری اختلال دوقطبی
این چرخه معمولاً با علائم خفیف شیدایی یا هیپومانیا آغاز می‌شود و در نتیجه فرد احساس انرژی زیادی در خود می‌کند. در این دوره، ایده‌ها و طرح‌های بسیاری به ذهن فرد می‌آید و اصرار برای به اجرا درآوردن آنها فرد را خسته کرده، مانع از استراحت او شده و او را از پای در می‌آورد. در این حالت، فرد تحریک‌پذیر می‌شود. بی‌خوابی، فشار کاری و استرس زیاد ناشی از آن باعث می‌شود فرد حمله شیدایی شدید یا مانیا را تجربه کند.
حمله مانیا چرخه بیماری اختلال دوقطبی را شدیدتر می‌کند و ایده‌های بیشتری به ذهن فرد می‌آید و او احساس انرژی بیشتری در خود می‌کند. در این وضعیت، قدرت شناختی و قضاوت او مختل می‌شود و دچار پرش افکار، حواس‌پرتی و تحریک‌پذیری می‌گردد و دست به رفتارهای بدون فکر و پرخطر می‌زند. رفتارهایی که زندگی خانوادگی، شغلی و روابط بین فردی او را به‌خطر انداخته و یا در اغلب موارد خراب می‌کند. اختلال ایجاد شده در شغل، روابط زناشویی و روابط بین فردی، خود به عنوان منبع استرس عمل کرده و فرد را بیش از پیش دچار تنش می‌کند.
راهکار مناسب آن است که فرد در مراحل ابتدایی و پیش از آنکه دچار این چرخه شود، با آگاهی و آشنایی با بیماری خود، خود را از این چرخه معیوب برهاند. در این ارتباط، به مقاله درمان اختلال دوقطبی مراجعه کنید.
علت بیماری اختلال دوقطبی
متاسفانه تا به امروز نمی‌توان دلیل مشخصی را برای بیماری اختلال دوقطبی ذکر کرد، ولکن تحقیقات نشان می‌دهند بیماری اختلال دوقطبی منشاء ارثی و ژنتیک دارد و نقش عوامل تربیتی در آن کمتر دیده می‌شود. گفته می‌شود که بخشی از مغز که تنظیم حالات روحی را برعهده دارد، در این افراد دچار اختلال می‌شود.
بهترین درمان دوقطبی,آخرین درمان دوقطبی, درمان دوقطبی,بهترین درمان دوقطبی,مرکز نگهداری بیماران دوقطبی,ازدواج بیماران دوقطبی,دوقطبی,بایپولار,داروهای بیماران دوقطبی,علت اختلال دوقطبی,آیا دوقطبی ارثی است,اختلال دوقطبی درمان قطعی دارد, اختلال دوقطبی قابل درمان است,افسردگی,داروهای افسردگی,درمان افسردگی,درمان گیاهی اختلال دوقطبی,تست اختلال دوقطبی,اختلال دوقطبی و هوش,اختلال دوقطبی به انگلیسی,درمان اختلال دوقطبی با طب سنتی, دوقطبی ها,علت بیماری دوقطبی,جدیدترین درمان اختلال دوقطبی,جدیدترین درمان بیماری اختلال دوقطبی,دوقطبی ها, ,Bipolardisorder Bipolar,disorder